Reżyseria: Jan Simon
Producent wykonawczy: Monika Derenda, Poland Studio
Kuratorka projektu: Joanna Sokołowska
Zdjęcia: Filip Drożdż
Dźwięk: Igor Kłaczyński
Montaż: Jan Simon
Produkcja: Muzeum Sztuki w Łodzi

Specjalne podziękowania:
Jarosław Suchan, Dyrektor Muzeum Sztuki w Łodzi
Dharmesh Jadeja, Galeria Kala Kendra, Baharat Nivas
Fabienne Marechal, Outreach Media, Auroville
Surya, Gerard, Aurofilm

Artyści uczestniczący w projekcie:
Marta Deskur
Tomasz Kowalski
Agnieszka Polska
Daniel Rumiancew
Andrzej Szpindler
Monika Zawadzki

Film opowiada historię wyjazdu sześciu polskich artystów do Auroville, utopijnej wspólnoty na południu Indii.

Auroville zostało założone w roku 1968 na pustynnych terenach położonego na południu Indii Tamil Nadu. W założeniu miało być eksperymentalną wspólnotą nastawioną na badanie i tworzenie nowych form we wszystkich właściwie obszarach życia społecznego. Plan urbanistyczny miasta, oparty na kształcie spirali został zaprojektowany prze Rogera Anger'a. W mieście miał obowiązywać nowy system polityczny, nazywany przez założycieli "Boską Anarchią". Miały zniknąć pieniądze, policja i szkoły w ich tradycyjnym rozumieniu. Anger stworzył nowy, charakterystyczny styl w architekturze, łączący wysoki modernizm z odniesieniami do wschodniej duchowości. Oprócz nastawionego na eksperyment ducha lat sześćdziesiątych na Zachodzie, ideową inspiracją dla projektu była myśl Sri Aurobindo, indyjskiego nacjonalisty, filozofa i poety, a przede wszystkim mistrza duchowego i radykalnego interpretatora Jogi. Joga Integralna w samym sercu procesu doskonalenia człowieka stawia pracę. Każdy może wybrać sobie zajęcie i przez dążenie do perfekcji w jego wykonywaniu wznieść się na wyższe poziomy świadomości. Na tej zasadzie ma powstać spójnie funkcjonujące społeczeństwo. W przeciwieństwie do stricte zachodnich projektów emancypacyjnych, mniej lub bardziej wychodzących od myśli Marksa i materializmu, w Auroville na pierwszym miejscu stawia się rozwój duchowy i pracę nad zmianą świadomości, za którą przyjść ma zmiana warunków zewnętrznych.
Auroville przetrwało czterdzieści lat, obecnie mieszka tam około dwóch tysięcy osób. Zasadzono ponad milion drzew i pustynia zamieniła się w tropikalny ogród. Badania nad zieloną energią, odtwarzaniem lasu równikowego czy eksperymentalnymi modelami edukacji doprowadziły do uznanych na świecie wyników. Radykałowie, którzy to miejsce zakładali zestarzeli się i przesunęli na często bardzo konserwatywne pozycje. W mieście pojawiły się pieniądze i restauracje. Podział na obywateli i tych którzy nie są Aurovillianami jest bardzo wyeksponowany i trudno jest teraz zostać nowym członkiem wspólnoty. Ciężką pracę i ideały równości zastąpiły luksusowe wille, organiczne jedzenie i wyzysk miejscowej, często bardzo biednej ludności. Auroville stało się Australią modernizmu, początki były wspólne, ale przez brak kontaktu i wymiany z zewnętrznym światem, ewolucja poszła innymi torami, osiągając często bardzo karykaturalne formy. Ciągle jeszcze jednak można tam znaleźć ducha eksperymentu, autentycznego zaangażowania a przede wszystkim wiarę w przyszłość, która jest przestrzenią do urządzenia.

Wyjazd polskich artystów do Auroville miał na celu sprawdzenie, co się stanie kiedy radykalnie zmienią oni swoje środowisko pracy, klimat i publiczność. Co się stanie kiedy wniosą swoje strategie i treści do miejsca, które ich nie chce i nie jest przygotowane do ich odbioru. A przede wszystkim był  próbą sprawdzenia na ile uniwersalny jest idiom kultury pochodzący z naszej geograficznej okolicy.

Efektami pleneru artystów była wystawa prac powstałych podczas ich pobytu (Galeria Kalakendra 3 – 11 marca 2012) i film dokumentalny pokazujący proces pracy nad wystawą, dochodzenia do jej finalnego kształtu, a także psychologiczna zmiana, która dokonuje się u części uczestników projektu. Film ma luźną, dygresyjną strukturę, łączy materiał  pochodzący z różncyh źródeł: rejestracja pobytu twórców, archiwa filmowe miasta Auroville, fragmenty prac video zaproszonych artystów, fragmenty klasyków polskiej kinematografii.

Projekt “Misja Auropol” został zrealizowany przez Muzeum Sztuki w Łodzi, jedną z najważniejszych instytucji sztuki współczesnej w Polsce, w ramach programu Europa^n. Partnerami uczestniczącymi w Europa^n byli także: Goethe Institut, Galerie for Zeitgenossische Kunst w Lipsku, Royal College of Art w Londynie, Museum of Contemporary Art w Zagrzebiu, GFZK w Lipsku, Vitamine Creative Space w Szanghaju. Instytut Adama Mickiewicza udzielił finansowego wsparcia na realizację filmu dokumentalnego.

Prasa:
Wywiad Joanny Zielińskiej z Janem Simonem; “Depresja w raju”; Dwutygodnik 81/2012

“Misja Auropol” jednym z najważniejszych projektów 2012 roku w dziedzinie sztuki;
Podsumowanie 2012, Dwutygodnik 98/2013