Film ukończony w październiku 2017 r. Premiera na 14. Festiwalu Filmowym w Sevilli:
festivalcinesevilla.eu/en/tierra-firme-inaugura-la-xiv-edicion-del-festival-de-sevilla
Ekipa:
Reżyseria: Eva Vila Purti
Producenci: Eva Vila Purti - Araki Films, Monika Derenda - Poland Studio
Scenariusz: Eva Vila Purti, Josep Puig
Zdjęcia: Julián Elizalde
Muzyka: Eva Valiño, Amanda Villavieja
Udźwiękowienie: Radosław Ochnio
Montaż: Diana Toucedo
Produkcja: Hiszpania, Polska
Postprodukcja obrazu: Fxafilm
Wsparcie finansowe: EURIMAGES, ICEC (grant Rządu Katalonii), Pica Office, TV3 (Hiszpania), TVC Televisió de Catalunya
Partnerzy: TVP Kultura, Master in Creative Documentary, Pompeu Fabra University
Opis:
“Penelopa" to współczesny mit o Odyseuszu, w którym postawione jest wciąż aktualne pytanie: czy powrót do domu jest możliwy?
Film “Penelopa" przedstawia portret katalońskiej społeczności w szczególnym momencie jej historii - w okresie referendum, które ma zdecydować o przyszłości regionu.
Bohaterami dokumentu są 95-letnia Carmen, wiejska krawcowa i 58-letni Ramon - “syn marnotrawny", który po 30 latach wraca do swojej rodzinnej miejscowości, gdzie nikt go nie rozpoznaje.
W ich historiach odbija się obraz zmieniającej się europejskiej rzeczywistości. Na horyzoncie zaczynają pojawiać się zmiany.
Film rozgrywa się w sercu Katalonii, w wiosce Santa Maria d’Olo liczącej niespełna 800 mieszkańców. Oglądamy tę przestrzeń oczami Carmen - Penelopy. W jej gestach i zachowaniu zakodowane są lata przemilczanych wspomnień. W jej warsztacie krawieckim odbija się obraz lokalnej społeczności - zwyczaje, dziedzictwo kulturowe, panorama typów ludzkich. Lokalne radio jest komentatorem bieżących wydarzeń.
W miasteczku Santa Maria d'Olo wszystko jest widoczne, powiązania między ludźmi łatwe do zidentyfikowania. Historie mieszkańców niosą uniwersalne emocje, składają się z zazdrości, tajemnic, zobowiązań, wyrzutów... Któregoś dnia, w dzień wyborów, wszyscy - burmistrz, sprzątacze, lekarze, zakonnicy spotykają się. "Penelopa" obejmuje ten "ekosystem", przygląda mu się z pewną ironią, która jest budowana przez dystans dwojga głównych bohaterów: Carmen i Ramona. Oboje patrzą na życie z pewnej odległości, są tłem wydarzeń. Carmen zna wszystkich mieszkańców, są dla niej przejrzyści, zdradzili swoje sekrety w jej zakładzie krawieckim; Ramon parzy z dystansu człowieka, który stracił wszystko, nie ma nic więcej do stracenia, jest obcym wśród swoich.
.jpg)
